Απόσπασμα από το βιβλίο μου

Μόλις βγήκα έξω, η ζέστη υψώθηκε μπροστά μου σαν απτός τοίχος πάνω στον οποίο έπεσα με φόρα. Πήρα το ποδήλατο μου και συνέχισα την περιπλάνηση μου στους δρόμους και τις συνοικίες της πόλης. Αποφάσισα να πάω στο Cambridge, στην απέναντι όχθη του ποταμού Charles, εκεί που ήταν το πανεπιστήμιο του Harvard και όλοι οι κουλτουριάρηδες της Βοστόνης: οι καλλιτέχνες οι μουσικοί, οι ζωγράφοι, οι φοιτητές και άλλοι εκπρόσωποι της σύγχρονης Αμερικανικής αστικής κουλτούρας.  Στο Cambridge έπνεε άλλος αέρας, περισσότερο ευρωπαϊκός, μια πραγματική Montmartre με πολλά και διάφορα happenings, υπαίθρια café, ωραίες μπουτίκ και αναρίθμητα βιβλιοπωλεία.  Και τι δεν έβλεπες στο Cambridge! Φρικιά, διανοούμενοι, σπουδαστές, περιθωριακοί, πρεζάκηδες, χίπηδες, απ’ όλα είχε ο μπαξές, ένα συνονθύλευμα ανθρώπων, o καθένας με τη δική του ιδιαιτερότητα, ο καθένας κάνοντας «his own thing» που σήμαινε, με λίγα λόγια, ότι του ερχόταν του καθενός στο κεφάλι να κάνει.

Πάρκαρα το ποδήλατο μου σ’ έναν από τους ειδικούς χώρους που υπήρχαν για τα δίτροχα και προχώρησα προς την πλατεία με τα πόδια. Κάθε τόσο και λιγάκι σταματούσα στις βιτρίνες και χάζευα τα διάφορα αξιοπερίεργα  εκθέματα. Ότι έβαζε και δεν έβαζε ο νους σου έβρισκες! Υπήρχε κάτι για όλα τα γούστα: Ινδικά ρούχα, Αφρικάνικη τέχνη, Ασιατικές λιχουδιές μέχρι και μαγαζί με Ελληνικές φουστανέλες και κομπολόγια βρήκα!  Και όλα αυτά κάτω από ένα τεράστιο πράσινο σκέπαστρο δέντρων των οποίων οι ηλιόλουστες φυλλωσιές  δημιουργούσαν δροσερές, παιχνιδιάρικιες σκιές  στα πεζοδρόμια και στους δρόμους.   

Πλησίαζα την κεντρική πλατεία όταν διαπίστωσα πως ήταν αδύνατον να προχωρήσω άλλο με το ποδήλατο. Δεν άργησα να καταλάβω πως είχα φρακάρει στις άκρες μιας διαδήλωσης.  Άκουσα φωνές εκατοντάδων ανθρώπων να υψώνονται σαν χορωδία δυνατά πάνω από τα κεφάλια μας. Βάλθηκα να σπρώχνω τον κόσμο με τους αγκώνες μου, μια δεξιά μια αριστερά (Ελληνικό κόλπο αυτό) και με τα πολλά σπρωξίματα κατάφερα να πλησιάσω αρκετά κοντά για να δω τι γίνεται. Το σκηνικό μου ήταν πάρα πολύ γνωστό από την Ελλάδα: πλακάτ, πανό, συνθήματα, συνωστισμός, λαϊκή οργή.  IMPEACH ΝIXON!  Κατάλαβα αμέσως! Το σκάνδαλο Watergate που συγκλόνιζε την Αμερική εκείνη την εποχή.  Από διαδηλώσεις είχα μπουχτίσει κι έτσι απομακρύνθηκα από την πλατεία και συνέχισα τη βόλτα μου μέσα στα στενά του Cambridge.  Βιβλιοπωλεία, μαγαζιά με αντίκες, φαστφουντάδικα, εστιατόρια Γαλλικά, Ιταλικά, Ελληνικά, μπουτίκ, μια αληθινή έκρηξη χρωμάτων και παραστάσεων που θα ζήλευε ακόμα και η πλατεία Djemaa el Fna στο Marrakesh. Καθώς περπατούσα κυλώντας το ποδήλατο δίπλα μου είδα μια πολύ όμορφη ξύλινη χειροποίητη ταμπελίτσα που έλεγε «The Algiers Café».