«Τρομοκρατήστε όσο πιο πολύ μπορείτε το λαό, υποβάλετε τον σε ένα σοκ, έτσι ώστε να τον αδρανοποιήσετε και να περάσετε ανενόχλητοι όσα σκληρά μέτρα θέλετε χωρίς αντιδράσεις». Milton Friedman
Εδώ Πλατειά Συντάγματος! Εδώ Πλατειά Συντάγματος!
«Εδώ Πολυτεχνείο! Εδώ Πολυτεχνείο!» Οι μαθητές μου στη διπλανή αίθουσα κάνουν πρόβα για την επέτειο του Πολυτεχνείου. Φωνάζουν τα γνωστά συνθήματα ΨΩΜΙ, ΠΑΙΔΕΙΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ - ΚΑΤΩ Η ΧΟΥΝΤΑ και άλλα διάφορα! Ένα τραγούδι που φτάνει στα αυτιά μου, Το Ακορντεόν του Μάνου Λοΐζου, τραντάζει τα λιγοστά κύτταρα μνήμης που μου έχουν απομείνει μετά τις αλλεπάλληλες «θεραπείες σοκ» στις όποιες μ’ έχουν επιβάλλει οι Τροικανοί. Για όσους δεν ξέρουν, οι Τροικανοί είναι οι νέοι ξένοι κατακτητές της χώρας μου, η νέα χούντα. Η κατοχική αυτή κυβέρνηση δεν αποτελείται από συνταγματάρχες αλλά από χρηματιστές, μεγαλομετόχους, πολυεθνικές, επενδυτές, τραπεζίτες και τεχνοκράτες. Αποστολή των Τροικανών είναι η απόλυτη οικονομική εξαθλίωση του ελληνικού λαού και το χυδαίο ξεπούλημα της πατρίδας τους. Όπλο αυτής της νέας φασιστικής κυβέρνησης δεν είναι τα τανκ ούτε τα βασανιστήρια και οι εξορίες της προηγούμενης χούντας αλλά οι «θεραπείες σοκ» που δεχόμαστε εμείς οι έλληνες σχεδόν καθημερινά εδώ και δύο χρόνια. Σκοπός της «θεραπείας σοκ» είναι η καταστολή της οποιασδήποτε λαϊκής αντίστασης ενάντια στα καταπιεστικά μέτρα, «διορθωτικά» τα ονοματίζουν, που επιβάλλονται με σκοπό να μετατρέψουν την Ελλάδα σ ένα «ανταγωνιστικό» προτεκτοράτο τους.
Εξ ορισμού, η λέξη «σοκ» παραπέμπει σ’ ένα αναπάντεχο τραυματικό γεγονός. Το ανυποψίαστο θύμα που υφίσταται το «σοκ» πιάνεται κυριολεκτικά «στον ύπνο» γεγονός που καθιστά την οποιαδήποτε αντίδρασή του εξαιρετικά δύσκολη αν όχι και αδύνατη. Ένα τρανταχτό σοκ στο νευρικό σύστημα του άνθρωπου, είτε σε ατομικό είτε σε συλλογικό επίπεδο, ξαφνιάζει, τρομάζει, παραλύει, αποπροσανατολίζει αλλά, κυρίως, βλάπτει την ικανότητά του για νηφάλια, κριτική σκέψη. Ο άνθρωπος σε κατάσταση σοκ χάνει το σταθερό σημείο αναφοράς του και μετατρέπεται σε ένα πειθήνιο, άβουλο και τρομοκρατημένο πλάσμα ανίκανο να αντιδράσει σε οτιδήποτε του σερβίρεται.
Βρισκόμαστε ως έθνος σε μια συλλογική και συνεχή κατάσταση σοκ. Τα επακόλουθα; τρόμος, ανασφάλεια, αδράνεια, κατάθλιψη! Επί δύο συναπτά έτη μας έχουν καλωδιωμένους και μας χτυπούν αλύπητα με χιλιάδες αμπέρ ρεύματος: Μνημόνιο1, Μεσοπρόθεσμο, Πολυνομοσχέδιο, Μνημόνιο 2, χαράτσια, εφεδρείες, απολύσεις, λουκέτα και πάει λέγοντας. Η λέξη που σαν φωτεινή επιγραφή αναβοσβήνει μέσα στο φριζαρισμένο μας συλλογικό μυαλό είναι ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ! ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ! Στο άκουσμα της και μόνο, τρέμουμε, συμμορφωνόμαστε, υποτασσόμαστε.
Όμως όλα αυτά, θέλω να πιστεύω, μέχρι χθες. Οι πρώτες αναλαμπές μιας οργανωμένης αντίστασης έχουν ήδη αρχίσει να διαφαίνονται στο μαύρο ορίζοντα. Ένα νέο Πολυτεχνείο γεννιέται εν έτη 2011! Το μαρτυρούν οι συγκεντρώσεις στην Πλατεία Συντάγματος και παντού στην επικράτεια. Το μαρτυρούν οι παρελάσεις της 28ης Οκτωβρίου που μετατράπηκαν αυθόρμητα και ακαθοδήγητα σ’ ένα μεγάλο ΟΧΙ στη νέα χούντα της πλουτοκρατίας.
«Εδώ Πολυτεχνείο! Εδώ Πολυτεχνείο!» Οι ενδυναμωμένες φωνές των παιδιών μ’ επαναφέρουν στην πραγματικότητα και διερωτώμαι μήπως το 2012 τα ελληνόπουλα γιορτάζουν στα σχολεία τους την επέτειο της πτώσης της νέας, φασιστικής χούντας που έχει εγκαθιδρυθεί στη χώρα μας; Τους φαντάζομαι με τη ντουντούκα στο χέρι να φωνάζουν: Εδώ Πλατεία Συντάγματος! Εδώ Πλατεία Συντάγματος!
Χαμογελώ και πάω στη διπλανή αίθουσα σιγοτραγουδώντας …Δεν θα περά…δεν θα περάσει ο φασισμός!
