..Τον είδα να γδύνεται μέσα στις λεπτές, λοξές λωρίδες φωτός που τρύπωναν μέσα από τα πατζούρια. Η σκιά του γλίστρησε ανάμεσα στα σεντόνια και με τράβηξε κοντά της. Η σκληρή απαλότητα της σάρκας δίπλα μου μ’ έδωσε να καταλάβω πως αυτό που διαδραματιζόταν στην κάμαρά μου δεν ήταν ακόμα ένα σαδιστικό παιχνίδι του ταραγμένου μου υποσυνείδητου αλλά η απτή πραγματικότητα της στιγμής. Τα κορμιά μας ταίριαζαν απόλυτα, χωρούσαν γάντι το ένα μέσα στο άλλο, κάθε καμπύλη άρτια προσαρμοσμένη στο αντίστοιχο βαθούλωμα του άλλου. Ένιωσα μια βαθιά αγαλλίαση και αφέθηκα στο ευλογημένο άγγιγμά του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου