Κυριακή 9 Οκτωβρίου 2011

Απόσπασμα από το βιβλίο μου


         «Ας μ’ ακούσουν.  Αυτό θέλω κι εγώ.  Να’ χουν να γεμίζουν τους φακέλους τους οι μπάσταρδοι στην ασφάλεια. Και ρύζι να φας σε αυτήν τη χώρα κομμουνιστής γίνεσαι. Το θέατρο του παράλογου, σου λέω.  Κανείς δεν γλιτώνει, ούτως ή άλλως, οπότε, τι πειράζει που μιλάω;»
            Αποφάσισα εκείνη τη στιγμή να του διηγηθώ την περιπέτεια μου στην ασφάλεια, με τη μππάτησε λούζα και τον διοικητή.  Αφού τελείωσα την αφήγησή μου, τα γέλια, κάνοντας αρκετά κεφάλια να γυρίσουν προς το μέρος μας.
            «Καλά τους έκανες.  Έπρεπε όμως να τη βγάλεις τη μπλούζα. Τότε να δεις τι θα γινόταν! Θα τον έστελνες τον άνθρωπο.  Εκατό μαλακίες θα τραβούσε πάνω στη φωτογραφία του Γιωργάκη!»  
            «Λες, δηλαδή, να μ΄ έχουν φακελώσει και μένα;»
«Και το ρωτάς;  Πλάκα έχετε εσείς τα Αμερικανάκια! Και, βέβαια, σ΄ έχουν φακελώσει. Το περιστατικό με το μπλουζάκι, φαντάζομαι, πως έπιασε αρκετές σελίδες. Και τώρα που κάθεσαι εδώ και συζητάς μαζί μου, οι χαφιέδες του Γιωργάκη εδώ μέσα, πρώτος και καλύτερος ο Νικήτας, σ’ έχουν ήδη τυλίξει σε μια κόλλα χαρτί. Να διαλέγεις πιο προσεκτικά τις παρέες σου» είπε και μου έκλεισε το μάτι.
«Μήπως είσαι λίγο παρανοϊκός;»
            «Μήπως είσαι λίγο χαζούλα;»

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου