Απόσπασμα από το βιβλίο μου

        Μόλις τους είδε ο Andrew είπε κοφτά και κατηγορηματικά: «Πράκτορες της CIA».  Όταν τον  άκουσα να τους αποκαλεί έτσι, και μάλιστα με την ίδια απόλυτη εκνευριστική σιγουριά με την οποία εξέφραζε όλες τις εξοργιστικές του απόψεις, μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι.

          «Αμάν, βρε Andrew. Όλους ρουφιάνους ή κατάσκοπους τους βλέπεις. Πάσχεις από μανία καταδίωξης, το ξέρεις;  Άντε πια!  Έλεος! Παντού βλέπεις εχθρούς!» 

            «Θα το δεις. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία. Η αμερικάνική σου αφέλεια, δεν λέω, είναι χαριτωμένη, όμως, όπως πάντα αγγίζει τα όρια της ηλιθιότητας».

            «Ενώ η δικιά σου η ελληνική καχυποψία αγγίζει τα όρια της παράνοιας» ανταπάντησα, προσβεβλημένη που ακόμη μια φορά επιδίωκε να μειώσει τη νοημοσύνη μου.

            «Καλά, καλά! Εδώ είμαστε και θα το δεις» είπε εμφατικά.