Τροχιά Θανάτου

 









Σε τούτη 'δω την τροχιά του Θaνάτου

μακρύ χέρι τζογαδόρου σ' έριξε

μια άτυχη ζαριά είσαι
-μη γελιέσαι-
αμολημένη στη μαύρη τσόχα 
του αχανούς σύμπαντος 

-τίποτα παραπάνω-

γι αυτό μη ψάχνεσαι
απλή και αρχέγονη  η ιστορία σου 

απο καταβολής ανθρώπου 
ίδια και απαράλλαχτη                  
έρμαιο της κοινής μοίρας 
των ανθρώπων είσαι κι εσύ
να στροβιλίζεσαι κατάκοπος 
κυνηγώντας την ουρά σου

ξανά και ξανά και ξανά

μαζεύοντας  σκόνη και σκουριά

μαζεύοντας σκόρο και αράχνες
μπροστά στα μάτια σου 
 μέρα με τη μέρα

μια ασύλληπτη φρίκη 

θα γιγαντώνεται 

και θα φοβάσαι

θα φοβάσαι πολύ

όσο δεν φοβήθηκες ποτέ σου

το φως θα λιγοστεύει γύρω σου

όπως τα μαλλιά της κεφαλής σου

όπως οι γερμένες σε δεκανίκια μέρες

που σου'χουν απομείνει

θα γυρνάς και θα γυρνάς και θα γυρνάς

σαν μικρός δερβίσης επι σκηνής θα μετράς

τους ασήμαντους κύκλους της ζωής σου

τις θύελλες που σχεδόν σε τσακίσανε

τους έρωτες που σχεδόν σε λιανίσανε

τα τερατώδη κύματα που σχεδόν δάμασες  

τα σχεδόν και παραλίγο που στερήθηκες

τα τετελεσμένα που δεν πρόλαβες

τη ματαιότητα της μάχης που'δωσες   

μη περιμένεις από κανέναν να σε λυπηθεί

όπως γεννήθηκες  

έτσι θα φύγεις 

ουρλιάζοντας

αβοήθητος

                  -και προπαντός μονάχος-