Στον Καβάφη

Σαν φτάσεις στην όχθη του Αχέροντα

Το γερο-βαρκάρη μη φοβηθείς

Γλυκό το ταξίδι της λήθης

Αυτή είναι η φύση σου

Να μην υπάρχεις μέσ' στο χάος

Η ψυχή σου ένα πάφλασμα

Ένα θρόισμα

Στην αιωνιότητα

Πριν όμως επιβιβαστείς

Σκέψου τα όσα συναρπαστικά έζησες

Τους ηδονικούς έρωτες, τα θρυλικά ταξίδια

Τους Κύκλωπες που τύφλωσες

Τις Σειρήνες που μέσα σου σώπασες

Και άφησέ τα να πέσουν χάμω στο ποτάμι

Εκεί που πας δεν θα τα χρειαστείς

Χορτάτος περιπέτειες θα φύγεις

Και γνώσεις πολλές θα έχεις αποκτήσει

Γι αυτό τον οβoλό στη γλώσσα σου βάλε

Και το χέρι του Χάρου μη φοβηθείς

Να πάρεις στο δικό σου χέρι

Είναι σοφός

Και θα σε βγάλει στην αντίπερα όχθη

Εκεί σε περιμένει η Ιθάκη σου ...