Ήξερα πως μια μέρα θα έφτανες κοντά μου

Ήξερα πως μια μέρα θα έφτανες κοντά μου

Οι πυκνές κοκκινωπές μπούκλες σου

Θα είχαν γκριζάρει όσες θα είχαν απομείνει  

Ύστερα από ένα τόσο μακρινό και κατακλυσμικό ταξίδι

Δύσκολο και γεμάτο Καβαφικές περιπέτειες   

Λίγο έλειψε να ξεστρατίσεις

Και το δρόμο της επιστροφής να χάσεις

Όμως ήρθες, ο χάρτης της ζωής σου χαραγμένος

Με βαθιές μαχαιριές στο ψηλό σαν ιερό βράχο μέτωπο σου

Ήταν σαν να διάβαζα τη μοίρα σου,τη μοίρα μου,τη Μοίρα Που μας έσμιξε ορφανά γερόντια στα μητρικά της στήθια

Ύστερα από τόσα χρόνια περιπλάνησης

Ύστερα από τόσα χρόνια αναζήτησης
Στα μαύρα και αχανή πελάγη

Χωρίς κουπί, χωρίς βάρκα

Μονάχα τα δυο μας χέρια

Και το θέλημα της Μοίρας

Να μας σπρώχνει σαν να΄ταν ούριος άνεμος  
Στη μυθική ακτή, αλαργινή και απαστράπτουσα 

Μέσα στο κεχριμπαρένιο φως του Οκτώβρη

Μας ξέβρασε εναγκαλισμένoυς στη χρυσή άμμο

Ξέπνοοι ναυαγοί,  νικητές

Παρόλη τη θεόπνευστη  αργοπορία...