Tον είδε να κάθεται ανακούρκουδα, ένας εκστασιασμένος γκουρού, πλαισιωμένος από αρωματικά κεριά, αγκαλιά με την κιθάρα του, το φωτισμένο του πρόσωπο ανασηκωμένο προς τον ουρανό, τα μάτια του κλειστά, να ερμηνεύει με το δικό του ιδιαίτερο τρόπο, το νοσταλγικό τραγούδι του Enrico Macias. Ο χρόνος που είχε μεσολαβήσει από το τότε μέχρι τώρα έλιωσε στα πυρά της φλογερής της φαντασίας και είδε τον εαυτό της να κάθεται δίπλα του, νέα και όμορφη, θλιμμένη, γνωρίζοντας πως ο έρωτάς τους είχε ημερομηνία λήξης, πως κάποια μέρα θα την εγκατέλειπε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου