Απόσπασμα από το βιβλίο μου

Συνεχώς σκέφτομαι αυτό που συντελείται μέσα στο κορμί μου, στη σκοτεινή, αόρατη ύλη του εαυτού μου.   Το φαντάζομαι κάτι σαν το μωρό της Rosemary στην ταινία του Polansky με τη Mia Farrow και το John Kassavetes, ένα μικρό σατανικό τέρας μερικών εκατοστών να στριφογυρίζει σαν τρυπάνι μέσα μου, ένα πράγμα κάτι σαν σκουλήκι, γλοιώδες και γυαλιστερό, να σκάβει μικρές τρυπίτσες στα εσωτερικά μαλακά μάγουλα της μήτρας μου, να μασουλάει αδιάκοπα τα διάφορα όργανα του κορμιού μου.  Αυτές τις μέρες,  εκτός από τα νύχια μου και τα συκώτια μου, δεν τρώω απολύτως τίποτα.  Ούτε τα  καταπληκτικά εδέσματα του Μάριου μπορούν να με δελεάσουν.  Η ιδέα της ασιτίας σφηνώνεται στο μυαλό μου και μοιάζει σαν την  τέλεια λύση.  Θα το πεθάνω της πείνας,  Μαζί με μένα και αυτό.  Πόσο θα αντέξει;